Op de vrijeschool rijgen wij het jaar aaneen door het vieren van de jaarfeesten, als de kralen aan een ketting.
De gang door het jaar, het leven met de jaarfeesten, biedt de mogelijkheid om uitbundig of strijdbaar te zijn of juist verstild en eerbiedig.
Als leerkrachten verdiepen wij ons om de kinderen dan op een ander plan en op een andere manier mee te laten leven.
In de donkere stilte vieren we de terugkomst van het licht (Kerst), in de lichtste tijd de uitbundigheid van de zomer (Sint Jan), bij het afnemen van het licht bieden we de moed en de strijd (Michaël) en bij het voelen van nieuw leven dat na het donker terugkomt, bieden we saamhorigheid, stilte en dankbaarheid (Pasen).
Dat laatste feest staat nu voor de deur en hoe passend lijkt dat in deze tijd.
Of je nu godsdienstig bent opgevoed of helemaal niet........dit feest staat 'voor de deur'.
Tussen Palmpasen en Pasen ligt één week. Van dag tot dag gebeuren er grote dingen in het leven van Jezus. Als Koning wordt hij welkom geheten en als misdadiger een aantal dagen later gekruisigd.
Als ik dat schrijf, twijfel ik. Zo makkelijk de woorden uit mijn pen lijken te vloeien wanneer ik iets wil vertellen, zo haperend ontstaat dit stukje. Want ergens voel ik dan altijd een tweestrijd.
De tweestrijd tussen waarheid (voor de een) en verhaal (voor de ander).
Als niet godsdienstig opgevoed kind heb ik die tweestrijd ook altijd een beetje in mij.
In het geval van 'waarheid' heeft deze week vaste momenten. In het geval van 'verhaal', is dat wellicht lastiger. Hoe dan ook zijn het krachtige beelden. Beelden om bij stil te staan. Over extase en bedrog, over vertwijfeling en aanvaarding, over liefde en haat en over dood en nieuw leven.
Al jaren besteden wij aandacht aan de Stille Week, waarin wij samen voor de school zorgen (door schoon te maken en op te ruimen, nieuw zand in de zandbak storten of plantjes planten), voor elkaar (door verhalen te vertellen, samen te koken en het eten te delen) en onszelf (door te zoeken naar krachtige beelden die troost en verwondering kunnen bieden.)
En dit jaar zijn wij allemaal op afstand, zijn wij niet samen op school.
En toch kan deze week een stille week worden. Niet DE stille week misschien, maar EEN stille week.
Johannes Hemleben was bioloog voordat hij priester werd in de Christengemeenschap en hij legde een link tussen biologie en christendom. Hij schreef over de 7 bomen waarvan het hout werd gebruikt voor de zuilen in het eerste Goetheanum in Dornach, Zwitserland.
Een jaar of twee geleden hebben we de kinderen in de Stille Week langs de bomen van het plein geleid, waar steeds iemand stond om over die boom te vertellen. Over de oorsprong, de kwaliteit, ditjes en datjes.......
Gezegend zijn wij met twee essen, een prachtige rode beuk, berken, twee lindes en een esdoorn op het plein.
Het is een prachtig verhaal dat in stukjes voorgelezen of verteld kan worden. Voor kleine kinderen is de letterlijke tekst te beschrijvend denk ik, maar al lezend vertellen kan ook. (ik noem dat voor-tellen. Een beetje lezen, een beetje vertellen)
Dit jaar hebben in elk geval twee klassen een thuiswerkopdracht die met dit alles te maken heeft.
Onze school 'de Es' , heet zo omdat er op het plein twee bomen staan, twee Essen.
Het lijkt ons mooi, symbolisch ook, dat de kinderen zich in die Es verdiepen.
Wat valt daar allemaal over te vertellen? Hoe ziet de Es eruit???
De gang door het jaar, het leven met de jaarfeesten, biedt de mogelijkheid om uitbundig of strijdbaar te zijn of juist verstild en eerbiedig.
Als leerkrachten verdiepen wij ons om de kinderen dan op een ander plan en op een andere manier mee te laten leven.
In de donkere stilte vieren we de terugkomst van het licht (Kerst), in de lichtste tijd de uitbundigheid van de zomer (Sint Jan), bij het afnemen van het licht bieden we de moed en de strijd (Michaël) en bij het voelen van nieuw leven dat na het donker terugkomt, bieden we saamhorigheid, stilte en dankbaarheid (Pasen).
Dat laatste feest staat nu voor de deur en hoe passend lijkt dat in deze tijd.
Of je nu godsdienstig bent opgevoed of helemaal niet........dit feest staat 'voor de deur'.
 |
| foto: juf Carin |
Tussen Palmpasen en Pasen ligt één week. Van dag tot dag gebeuren er grote dingen in het leven van Jezus. Als Koning wordt hij welkom geheten en als misdadiger een aantal dagen later gekruisigd.
Als ik dat schrijf, twijfel ik. Zo makkelijk de woorden uit mijn pen lijken te vloeien wanneer ik iets wil vertellen, zo haperend ontstaat dit stukje. Want ergens voel ik dan altijd een tweestrijd.
De tweestrijd tussen waarheid (voor de een) en verhaal (voor de ander).
Als niet godsdienstig opgevoed kind heb ik die tweestrijd ook altijd een beetje in mij.
In het geval van 'waarheid' heeft deze week vaste momenten. In het geval van 'verhaal', is dat wellicht lastiger. Hoe dan ook zijn het krachtige beelden. Beelden om bij stil te staan. Over extase en bedrog, over vertwijfeling en aanvaarding, over liefde en haat en over dood en nieuw leven.
Al jaren besteden wij aandacht aan de Stille Week, waarin wij samen voor de school zorgen (door schoon te maken en op te ruimen, nieuw zand in de zandbak storten of plantjes planten), voor elkaar (door verhalen te vertellen, samen te koken en het eten te delen) en onszelf (door te zoeken naar krachtige beelden die troost en verwondering kunnen bieden.)
En dit jaar zijn wij allemaal op afstand, zijn wij niet samen op school.
En toch kan deze week een stille week worden. Niet DE stille week misschien, maar EEN stille week.
 |
| foto: juf Arnika |
Johannes Hemleben was bioloog voordat hij priester werd in de Christengemeenschap en hij legde een link tussen biologie en christendom. Hij schreef over de 7 bomen waarvan het hout werd gebruikt voor de zuilen in het eerste Goetheanum in Dornach, Zwitserland.
Hij legde verband tussen de bomen, de planeten,
oermetalen, de dagen van de week en de mens en vatte dat in spreuken (KLIK HIER).
Juist deze spreuken kunnen een aanknopingspunt bieden
in een week als dit.
Als college beginnen wij de dagen van deze week vaak
eerder dan gewoonlijk om ook samen een start te maken. Dat ziet er elk jaar
anders uit (en dit jaar al zeker), maar de boomspreuken waren zeker af en toe aanknopingspunt.
 |
| foto: juf Carin |
Een jaar of twee geleden hebben we de kinderen in de Stille Week langs de bomen van het plein geleid, waar steeds iemand stond om over die boom te vertellen. Over de oorsprong, de kwaliteit, ditjes en datjes.......
Gezegend zijn wij met twee essen, een prachtige rode beuk, berken, twee lindes en een esdoorn op het plein.
Wij hebben ook een aantal keer het verhaal verteld van
Elzéard Bouffier.
Het is een boek van Jean Giono en heet 'De man
die bomen plantte' (KLIK HIER).
Op de achterflap staat het volgende:
 |
| foto: juf Jacqueline |
 |
| foto: juf Jacqueline |
Dit jaar hebben in elk geval twee klassen een thuiswerkopdracht die met dit alles te maken heeft.
Onze school 'de Es' , heet zo omdat er op het plein twee bomen staan, twee Essen.
Het lijkt ons mooi, symbolisch ook, dat de kinderen zich in die Es verdiepen.
Wat valt daar allemaal over te vertellen? Hoe ziet de Es eruit???
 |
| foto: juf Arnika |
In de Stille Week trachten wij altijd dingen te doen die we samen doen. Met elkaar. Waarin we verwondering, stilte, eerbied en gemeenschapszin op de voorgrond zetten.
Zonder oordeel, met open blik en warmte voor elkaar.
Zonder oordeel, met open blik en warmte voor elkaar.
Ik wens ons allemaal een goede, mooie en memorabele Stille Week toe. Allemaal apart, maar toch verbonden.
juf Carin.
 |
| foto: juf Arnika |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten