Storm op zee, de benen stevig op het dek.......

Gisteren schreef ik het in het ouderbericht: “Er gaat weer heel veel op ons afkomen en dat gaan we moedig aan.” 

Zou er een andere manier zijn om überhaupt iets aan te gaan? Deze zee is best hoog: de school gaat open terwijl deze vragen al een week door de lucht slingerden zowel tussen collega's als in de media:  

• -Hoe dan, anderhalve meter afstand houden met kinderen? 
• -En wij dan als leerkrachten, zijn we soms proefkonijnen? 
• -Hoe gaan we dit organiseren met minder leerkrachten en ook gedeeltelijk thuisonderwijs aan kinderen die niet gaan komen? 

• -Moeten we dan tussen de bedrijven door ook schoonmaken? 
• -Enzovoorts ........

Hellup! Van angst zouden we alles vast kunnen pakken, stijf tegen ons aan, al zou het afbrokkelen in onze handen. Wat een gevaren komen er op ons af en waar is ons mooie onderwijs tussen al die hoge golven van niet in te schatten risico's. 

Er is één ding zeker: wij zitten op hetzelfde schip en we zullen dóórvaren. We zitten er nu eenmaal op.  

Het voelt veel beter om rechtop te staan met de benen stevig op het dek, het hoofd geheven in de nek ("Storm op zee”- canon). 

Kom maar op met die golven, hier is onze moed. 

Wij rapen niet zomaar alles bij elkaar in onszelf, het is geen bravoure en het is geen uitsloverij. In de kern is moed: de wil om te veranderen. 

We gingen net zo lekker op De Es: blije kinderen, betrokken ouders, bij problemen de koppen bij elkaar steken of samen even gefrustreerd zijn. En weer door.

 Nu moeten we dus veranderen, alweer. 

We hebben laten zien dat we best goed slagen in veranderen. We tonen ons nieuwsgierig, het vraagt uithoudingsvermogen. Niet alleen om iets vol te houden maar ook om iets te verduren dat helemaal niet zo fijn is. Dat gaan we dus weer doen, met elkaar. 

Deze oceaan blijkt wat groter te zijn dan we dachten, geen idee wat het weer wordt op onze tocht maar we zijn bij elkaar: wij allemaal die bij De Es horen.

 Wat we ook weten is dat die veranderingen ons ook prachtige schatten heeft opgeleverd. Ik ben ze in elk geval op organisatorisch en onderwijskundig gebied aan het inventariseren om ,als we eenmaal in een veilig(er) haven zijn aangekomen, op tafel te kunnen leggen. 

Lieve kinderen, lieve ouders, we gaan er een goed plan van maken voor de terugkeer naar school. We bevaren trouwens een zeilschip, het is goed wendbaar en gaat weliswaar niet heel snel maar snijdt wel prachtig de golven door. Die blijken dan een stuk kleiner en zeker goed te trotseren door ons.

 Ook dit gaat ons lukken, samen met jullie! 

Juf Hetty

Foto's: juf Arnika