Woensdag: kook- en bakdag.Over een zure appel........

foto: juf Hetty

Kook- en bakdag vandaag.
De scholen blijven dicht.

Mijn moeder zei altijd: ‘Als er verdriet is, moet je goed eten’.

Een dag als vandaag vraagt daar om.

foto: juf Magda

foto: Arnika en Fabian

foto: juf Jacqueline

En dus zou ik vandaag  met zijn allen om tafel gaan zitten en  het menu maken voor het avondeten.

Zorgen dat er voor iedereen troosteten is. En als dat betekent dat er naast patatten ook pizza moet zijn, naast kaasfondue ook pannenkoeken moeten komen en misschien wel taart met slagroom toe, doe dat dan. Betrek iedereen, markeer deze dag en sluit af met een prachtig verhaal. Kook samen (en kopen kan ook), dek samen de tafel en ruim met zijn allen op.

Want we moeten nog even……de scholen blijven voorlopig dicht.

foto: juf Martha

Foto: juf Frederike

foto: juf Martine

Laten we voorop stellen dat we dit allemaal zagen aankomen. 
Wat staat de wereld op zijn kop en wat zijn er ineens andere prioriteiten.

foto: juf Dieuwertje

foto: juf Didi

Onze levens waren zo in elkaar gevlochten, onze taken waren zo helder. En nu is alles anders………

foto: juf Hilda

foto: Meester Edo

De afgelopen jaren spraken we over het inzetten van computers, laptops en tablets op school. Eigenlijk gebruiken wij die alleen in de hoogste klassen en dan ter ondersteuning. Nooit als hoofdzaak. Hoe anders is dat nu. Dat is werkelijk een uitdaging voor ons, maar als iets niet kan zoals het moet, moet het zoals het kan en we delen onze successen en twijfels met elkaar.

foto: juf Károly

Wij vinden nog steeds dat kleuters moeten spelen en zien ook dat je van een zesde klas al best iets mag verwachten, maar steeds weer komen we tot dezelfde conclusie. Wij willen het liefst dat jullie het goed hebben met elkaar. Dat de voelbare druk niet groter moet zijn door dingen die wij opdragen en natuurlijk hebben we ook zorgen.

foto: juf Rosalie

Normaal gesproken komen de kinderen op school, hangen hun jassen op en gaan daarna de klas in en de deur gaat dicht. Soms moet je hard werken, maar de magie binnen een klas maakt dat het resultaat meer is dan de som der delen. Dat zijn dagen met een gouden randje. Waar ineens gezongen wordt zoals je niet eerder hoorde, waar kinderen ineens verzuchten: ‘Oooooooo, maar nu snap ik het’. Waar kinderen leren met elkaar, lachen met elkaar en er sociale meters worden gemaakt.

Ik herinner me ooit een klas waar we uitgebreid spraken over talenten. Waar de een misschien rekenslim is, maar veel minder speelslim. Waar papiertjes aan de tafels hingen met aanbiedingen. Of je nu beter wilde rekenen of tekenen, lezen of buitenspelen……iedereen kon de ander wel ergens mee helpen. En dat, dat wordt gemist.

Foto: juf Gerrie

Een belangrijk gesprek voerden we vorige week. Of je nu nieuwe leerstof ging aanbieden en hoe je dan ging toetsen……. de meerderheid van ons sprak zich uit. Toetsen? Hoe dan? En wàt toets je dan? Nee, toetsen gaan we zeker niet doen.

En hoe gaan we dan beginnen als de scholen weer open gaan? Leerstof inhalen? Zorgen dat we terug ‘op niveau’ zijn als de Grote Vakantie begint?

Laten wij, als de omstandigheden dat toelaten eerst maar eens  in een kring gaan staan met elkaar. Elkaar aankijken. Elkaar de hand geven en zingen.Laten we ons samen voelen. Samen weten. Veilig met elkaar.

foto: juf Emily

foto: juf Sonja

En als dat gebeurd is, laten we dan eens gaan kijken hoe het er voor staat. Wat vragen de kinderen die zo’n tijd thuis zijn geweest en heus allemaal weten dat dat niet zomaar was. Want we waren wel thuis, maar het was géén vakantie. En als je dan, met inzet van gesprek, muziek, beweging en verhalen weer het gevoel hebt dat al onze neuzen weer dezelfde richting uit staan, de klas weer klas is en de school weer school…….ja dàn kun je samen weer voorwaarts, want dàt is de richting die wij het liefst bewandelen.
Wat zou dat fijn zijn!

foto: juf Tineke

Tot slot dan toch een recept met een geheim ingrediënt.

Rabarber-appel-rozijnenmoes.

Ingrediënten:

Rabarber

Rozijnen

Appel

Suiker, honing of welke siroop dan ook

èn het geheime ingrediënt.
(geen hoeveelheden, gewoon op gevoel)

Zo maak ik het in het voorjaar in de kleuterklas.

Alle ingrediënten wassen en snijden.

Voeg rozijnen toe en een bodempje water.

Doe alles in een pan en breng aan de kook. Roer zo nu en dan om te zien of er nog genoeg vocht in de pan zit. Voeg eventueel wat water toe. Als de rabarber uit elkaar valt is de moes klaar. Het geheime ingrediënt voeg je toe zonder dat de kinderen het zien. Als iedereen aan tafel zit neem je een hap en laat duidelijk zien hoe zuur dat is. ‘Hoeveel scheppen suiker zullen we erbij doen?’ Nou……..wel 10!!!!! En dan? Dan is het goed….en smullen de meeste kinderen. (10 scheppen suiker, dat gaan ze thuis vertellen zeggen de kinderen in de klas)

En o ja……dat geheime ingrediënt? Hebben jullie allemaal in huis……Dat zijn denk ik (afhankelijk van de hoeveelheid moes) 20 dikke vette scheppen suiker tot je vindt dat die zure moes lekker zoet is.

EET VOORAL SMAKELIJK!!

foto: juf Carin

PS: Hebben jullie ook tranen in je ogen? Dan hebben we dat met zijn allen. Arnika en ik zochten passende muziek. Met samenzang, dicht op elkaar, hart en ziel enzo.

Wil je ook? Daar sluiten we dan mee af voor vandaag.
Luid en hard meezingen.
Dat helpt.


Een fijne dag wens ik jullie.
Juf Carin.
 (en een PS: Onderaan staat een kopje 'Geen opmerkingen'.....maar die kun je daar wèl kwijt. Gewoon met je cursor overheen, dan wordt het een handje.......)